Eindelijk het veld op!

Vandaag eindelijk na allerlei vergaderingen, belangrijke ontmoetingen en bezichtigen in de stad, het veld in! We hebben vandaag de koffie aan de struiken zien hangen! 
Vanuit Awasa zijn we naar de Ferro coöperatie gereden, het blijft bijzonder om te zien dat de Ethiopiërs echt langs de kant van de weg leven. Hier verzamelt iedereen zich om spullen te verkopen, kinderen spelen, het leven speelt zich voor een groot gedeelte hier af.
Wat me erg opvalt is dat alles er zo schoon uitziet, de weg is geasfalteerd, vuil wordt netjes opgeruimd en mensen zien er erg verzorgt uit. 
Grappig om te zien dat elk dorpje een andere core business heeft dit verkopen ze dan uiteraard langs de kant van de weg. Bij het eerste dorp is het stenen en grafstenen, bij het andere dorp is het hout in allerlei grootte en soorten, het dorp erna houten meubels en het klapstuk gevlochten manden, schalen in allerlei kleuren, fantastisch om te zien! Heel frappant in één dorp stonden wel 15 ping pong tafels en alle kinderen waren vol passie aan het spelen. Je vraagt je toch af hoe die daar komen... Ook rijden veel mensen met de fiets, er zijn hier een paar NL rozenkwekers zouden zij deze hebben geïntroduceerd? Er zijn zelfs heuze fietsenmakers... 
Ethiopiërs leven van oudsher in ronde hutten maar je ziet dat tegenwoordig er meer huizen gebouwd worden. De traditionele leem wordt nog wel steeds gebruikt om te isoleren. Vreemde is dat ze in die hutten koken, maar er is geen schoorsteen, dus die hele hut staat vol rook, kan niet goed zijn voor de gezondheid.
Maar zoals ik al zei we hebben koffie gezien vandaag. Na het bezoek aan de coöperatie zijn we op bezoek gegaan bijeen kleine koffieboer, gewoon een aantal struiken in de achtertuin. Maar wel erg goed verzorgt moet ik zeggen en vol met groene koffie bessen, de oogst begint over een maand en eindigt ongeveer in januari. We zien dus geen verwerking van koffie in onze reis. Weinig koffiebeleving op deze reis, maar dat was natuurlijk ook niet helemaal het doel, het gaat om ons project.
Grappig is dat de kinderen van de omgeving komen allemaal naar ons toe komen en naar ons staren en roepen. Ze zeggen 'you' 'you' of pencil of hello. Ze zijn allemaal ontzettend schattig en geven high fives of maken foto's die we dan laten zien, de kids zien er op zich goed verzorgt uit alleen af en toe een beetje versleten kleding. Ze zijn happy, lachen veel en doen vooral aan pingpong(?), volleybal en elastiekspringen. 
Mensen zij zo hier zo ontzettend vriendelijk, dat had ik van tevoren niet ingeschat, ze zijn behulpzaam en nieuwsgierig. Er is zoveel te vertellen over dit land en de mensen en het leven hier. Ik ben erg ondér de indruk, had het allemaal veel armer verwacht maar het valt me reuze mee. Natuurlijk hebben ze niet heel veel, maar ze zijn hier happy en kunnen zoals ik het nu inschat een oké leven leiden. Dit heeft alles te maken met de politiek en hun visie, ze zijn erg aan het investeren, maar daar vertel ik later wel meer over. Ik ga nu slapen, morgen weer een erg vroege dag, dan gaan we weer de velden in en nog een paar coöperaties en boeren bezoeken. Ondertussen zijn we ook hotels en resorts aan het bezoeken voor onze reis in december, kijken wat goede en leuke accommodaties zijn. Morgen meer...
Groetjes Janneke